98
Yapılanlar sadece okulu güzelleştirmedi, ruhumuzun pasını da sildi

 

"Köylerde yaşamak çok zordur. Yokluk, çaresizlik, imkansızlıklar. Bunların bir arada olduğu bir ortamda çalışmak daha da zordur. Köyümüzde  yaşayan insanların zamanla bizlere ait olan değerleri kaybetmeleri.  Yardımlaşma, İMECE, küçüğe karşı sevgi, büyüklere saygı, "bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum" sözünü unutmaları. Meyvelerin ağaçlardan döküldüğü, sebzelerin tarlada çürüdüğü, olmayanlara üç beş tane vermekten kaçınıldığı.

Evinde; ineği, danası, buzağısı 20-25 tane büyükbaş hayvanı olan en küçük elektrik tamiratında 50 TL. ücret alan öğrenci velimiz. Çocuğunun temizliğini yaptırdığı insana yılda ödemesi gereken 70 lirayı vermemek için Milli Eğitim Müdürlüğü’ne "bizden zorla para topluyorlar" diye utanmadan şikayette bulunan menfaatin ön plana çıktığı bir ortam …Üzerimize ölü toprağı serpilmişti. Herkes birilerinden bir şey bekler olmuştu." şeklinde karamsar duygularla başlayan bir mektup aldık. Mektup Balıkesir’in Kepsut ilçesine bağlı Osmaniye köyünden gelmişti.

 

 

Mektubu okuduğumuzda elbette ziyadesiyle üzüldük. Ancak okumaya devam ettikçe yaptığımız işin sadece maddi yardım olmadığını, bununla birlikte sosyal sorumluluğun da dalgalar halinde yayıldığını, özellikle İMECE alışkanlığının yeniden canlandığını gördük.

İşte bizi de sevince boğan, Osmaniye İlköğretim Okulu Md. Yet. Öğretmeni Hasan YÖRÜKOĞLU’nun yazdığı mektubun devamı;  "Bir gün TOVAK/MEB İMECE projesi kapsamında, Balıkesir Üniversitesi Necatibey Eğitim Fakültesi Tarih Eğitimi Anabilim Dalı Başkanı Yrd. Doç. Dr. İsmail ARSLAN koordinatörlüğünde, Türkçe Öğretmenliği Bölümü öğrencilerinin, Topluma Hizmet Uygulamaları (THU) dersi kapsamında okulumuzu boyamak istediği haberi bizlere ulaştı.  Öğretmen arkadaşlar, muhtarımız, okul aile birliği başkanımız, velilerimiz toplandık. Projeyi uygulamaya karar verdik. Gerekli yazışmalar yapıldı ve hazırlıklarımız başladı.

Hep içimizde bir korku vardı. Öğrenci arkadaşlarımız gelir de köyden kimseyi bulamazsa diye… 28 Ekim 2011 Cuma günü boyalarımız fırçalarımız hazır beklemeye başladık. Yavaş yavaş korkularımızın yerini sevinç kaplamaya başladı. Okulun bahçesi insanlarla doldu. Gençlerin elinde fırçalar,  yaşlı analarımız da "boya yapamayız ama çalışanlara faydamız olur yemeklerini yaparız" diye gelmişler. Memleketin dört bir köşesinden hatta ülkemizin sınırlarını aşıp Türkmenistan’dan gelen üniversite öğrencileri  bizlere bayram havası yaşattı. Boyaları dökülmüş perişan halde olan okulumuz şimdi ise bir başka güzel. Burada yapılanlar sadece okulu güzelleştirmedi aynı zamanda ruhlarımızın kirini pasını temizledi içimizi, ısıtan renklere boyadı.

Okulumuzun boya, badana işleri için gerekli kaynağın tedarik edilmesinde, okulun boyanması ve eksiklerinin giderilmesindeki katkılarından dolayı başta TOVAK çalışanlarına, maddi olarak destekleyen Andre DİMİTRİADİS Bey'e, her türlü koordinasyon faaliyetini  hakkı ile ifa eden ve okulumuza bu yardımı ulaştıran müstesna insan Yrd. Doç. Dr. İsmail ARSLAN’a ve bu işe gönül vermiş değerli Türkçe Öğretmenliği Bölümü öğrencilerine en içten şükran duygularımızla teşekkür ederiz."

Bu güzel duyguları bizimle paylaştığınız için biz de size teşekkür ederiz Hasan Öğretmen'im.

 

Tüm Bültenler