“Söze nasıl başlasam, neler yazsam bilemiyorum. Çünkü o kadar çok yazacağım şey var ki…” diyerek başlıyor Lokman Peker öğretmenin mektubu. Şöyle de devam ediyor:

“Önce, İMECE projesi denilince aklıma ilkokul yıllarım geldi. Bize derslerde İMECE, salma denilirdi, ne kadar hoşuma giderdi, toplumumuzun dayanışmaya, yardımlaşmaya verdiği önemi görür, onunla gurur duyardım. Şehirde yaşadığım ve İMECE projesini hiç görmedim diye üzülürdüm. Ne mutlu bana ki, öğretmen olarak çalışırken böyle bir projeyi gördüm.”

Biz İMECE projesi kapsamında bize verilen 1500 TL ile dört adet eskiyen su geçiren ahşap pencereleri pimapen pencere yapmaya karar verdik. Çağırdığımız ustalar bizden daha fazla para istediler, ama biz bu işin kapsamını anlatınca mevcut paraya ve ödeme şekline rağmen razı oldular. Çünkü onların da geçmişinde İMECE vardı.

İMECE projesi sanki beni, okulumuz öğretmenlerini, köyün muhtarını, köylüyü, okul-aile birliği üyelerini, özellikle okulumuza öğrenci servisi yapan Fehmi ZÜNBER Bey ile yine öğrenci servisi yapan eğitim gönüllüsü Bilal ÖZDEMİR beyi körüklemişti.

Önce dört adet pimapen pencere takıldı. Ama asıl İMECE ateşi bundan sonra parladı. Fehmi ZÜNBER beyin girişimi ile Damlama Köyü nüfusuna kayıtlı işadamı Yılmaz KARABULUT tarafından okulumuzun eksik olan ses sistemi taktırıldı. Daha sonra ismini açıklamak istemeyen bir kişi tarafından okulumuzun dört adet penceresi daha pimapen pencere olarak değiştirildi.

Ardından Damlama Köyü Muhtarı Talip KÖSE beyin girişimleri ile okulumuz velilerinden Fatih SARI bey tarafından iki adet penceremiz daha pimapen pencere  yaptırıldı.

Bu kişiler ile yaptığımız görüşmeler sırasında Fehmi Bey ile Bilal Beyi görmenizi isterdim. Onlar öyle bir İMECE’den bahsediyorlardı ki… Sanki tüm insanlarımız İMECE’yi özlemişti. Daha neler diyorlardı bir bilseniz:

“Elin adamları İstanbul’dan kalkıp para gönderiyor, biz burada okulumuza bakmıyoruz. İMECE’yi unuttunuz mu? Hani bizim eski kültürlerimiz…”

Bununla bitti mi? Hayır, daha sonra Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi öğrencileri geldiler. Onlar da yeni yapılan pencerelerin korkuluklarını boyadılar, bankları boyadılar. Öğrenci sıralarını zımparalayıp, verniklediler. Üniversite öğrencilerin çalışmalarını görmenizi isterdim. Nasıl özeniyorlardı bir görmeliydiniz.

Bu İMECE projesi beni öyle mutlu etti, öyle sevindirdi ki anlatamam. Bu projeyi düşündüğünüz ve hayata geçirdiğiniz için sizlere teşekkür ederim.

İMECE projesi kapsamında sizin şahsınızda TOVAK ’a ve tüm personeline; bize maddi destek sağlayarak bu ateşi parlatan Ali Haydar ÜSTAY Beye;  Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi öğretim görevlileri ve öğrencilerine; Bu proje için bizim okulu seçen Tarsus İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne;  proje kapsamında çalışan, maddi ve manevi destek sağlayan herkese teşekkür ediyorum.

En son şunu söylemek istiyorum, İstanbul’dan bir ışık yaktınız, bu ışık Anadolu’da hiç sönmeyecek ve artarak çoğalacak.

Sağlıcakla kalın.

Lokman PEKER

Damlama İÖO Müdürü