Rahat ve sıcak kaloriferli bir dairede değil, köy evinde oturuyorsunuz. Süslü bir plazada değil bakımsız bir okulda çalışıyorsunuz. Dolgun bir ücretiniz yok, mütevazı öğretmen maaşınızla geçiniyorsunuz…

Tüm bunlara rağmen yılmıyorsunuz, öğrencilerinizi aydınlık Türkiye’ye hazırlıyorsunuz.

Ve İMECE yardımınıza koşuyor. Hem de Türkiye’nin en doğusuna. Ankara’ya 1000, İstanbul’a 1400 ve İzmir’e tam 1600km uzakta olan Ağrı’nın Badıllı köyüne, değerli Onur Yücekal’ın yardımlarını ulaştırıyor. Tuvaletler tamir ediliyor, bina onarılıyor.

Ve okulun müdürü Mustafa Cin olarak şöyle diyorsunuz: “Onların, boyanan duvarlara, onarılan tuvaletlerine değil; unutulmadıkları, değer gördükleri için, onları düşünen insanların varlığını yüreklerinde hissettikleri için, kalpleri hızlı çarpıyor.”

İMECE’yle daha kaç çocuğun kalbi hızla çarpacak, duyarlı insanımızın yardımlarıyla daha kaç köy öğretmeni yalnız olmadığını anlayacak…